Mynd: Joshua McHugh
Kathryn Lynch hrukkir nefið á sér þegar fólk vísar til verka hennar sem landslagsmálunar. „Þetta er eins og eitthvað sem þú færð á merkimiðasölu,“ segir listamaður í New York-borg, sem er líklegri til að samræma sig við pyntaða expressjónistamálara eins og Francis Bacon og Frank Auerbach en meistara í prestdæmis Hudson River School. Þrátt fyrir að stórir, skapmiklir sjoppur hennar sjái ströndina fyrir utan sumarhúsið sitt í Long Island á Shelter Island og sjóndeildarhringinn frá SoHo vinnustofunni sinni, þá lítur Lynch á myndir hennar sem ágrip frekar en raunhæfar. Í ferli sem hún kallar „sambland af því að muna og gleyma,“ safnar hún sjóngögnum úr daglegu umhverfi sínu og umbreytir því í draumlíkar myndir.
Í málverkum hennar af Hudson ánni á nóttunni, til dæmis, eru vatns- og strandlengjubyggingarnar gerðar með áhrifamiklum burstastrákum af kóbalti og miðnættisbláu bleppu með fölgulum punktum sem tákna ljós sem glitra frá brúm og gluggum. „Kathryn fjallar um hugmyndir um rými og ljós, og þá með minnstu beitingu litar, kemur form eins og bátur eða tré við sögu,“ segir Ken Jones jr., Sem hefur sýnt verk sín í galleríi sínu, Mercantile Home , í Easton, Pennsylvania.
Svipmyndirnar geta haft friðsælt loft um þá, en Lynch er ákafur maður. Hún ákvað að verða listamaður á unglingaári sínu í menntaskóla þegar móðir hennar var að deyja. „Ég fattaði bara að lífið var stutt og mig langaði til að setja mark, til að skapa fegurð,“ segir málarinn, sem er með í hópasýningu í Sears Peyton galleríinu í Manhattan 2. júlí – 14. ágúst. Í dag þýðir það að eyða löngum dögum í vinnustofa hennar, tekur aðeins hlé til að rölta um götur borgarinnar og safna innblæstri fyrir næsta verk hennar. „Þegar ég er að vinna,“ segir hún, „allur heimurinn hverfur.“